Mijn bezoek aan Weeshuis Satellite november 2024 

Opnieuw een reis naar Kenia. Het land van armoe en geluk, van religie en dans. 

Drie zusters wachtten me op bij de uitgang van de exit hall op het vliegveld .

 In de nacht is het rustig op de wegen. De wegen zijn gelukkig weer beter dan vorig jaar. Uiteindelijk kwamen we om 24.00 uur aan in Satellite en kreeg ik weer mijn eigen kamer. 

De volgende dag was rustig begonnen. Zuster Emmly is mijn aanspreekpunt. Ik maakte met haar een dagindeling.

Een gesprek met de meiden was best leuk. Te horen wat ze willen worden. Dokter, advocaat en lerares. In de middag heb ik met zuster Margaret de lijst doorgenomen van de meisjes. Hun stand van onderwijs en hun situaties. Om 5 uur begon het te regenen. Niet een zielig mot regentje, nee, gewoon de volle bak , waarbij je na 5 stappen buiten, gewoon dóórnat ben. Een werkelijk tropische stortbui, die 6 uur aan hield. Het hele erf stond onder water. Het was voor mij moeilijk om met droge voeten mijn kamer te bereiken.

30 november.

Om 7 uur stond sr Emmly aan mijn deur, dat we om 8.30 uur zouden vertrekken met een paar laarzen, maatje te klein, om mij zo naar het zusterhuis te krijgen. De regen had ertoe geleid , dat het hele erf blank stond. Een pomp deed het niet en de andere pomp was gestolen, en dat terwijl hier ‘s nachts security is en overdag alles op slot zit. De wateroverlast is een geregeld terugkomend probleem . Ook nu was er in de kelder water gekomen. Dwars door de muur heen. De door ons vier jaar geleden geverfde benedenverdieping , liet bij de buitenmuren allemaal verfbladders zien. De verf liet los door het doordringende water. Volgende maand start de zomertijd en zal alles weer opdrogen. 

Zondag 1 december 

Om 8 uur zou de mis beginnen, echter de vroegmis was nog gaande dus begon deze een kwartiertje later. Op zondag zijn er nu 4 volle kerk missen, en dat terwijl je de andere kerken om je heen ook hun gezangen hoort doen. Daarna op ontbijt bezoek bij Diane, een vrouw die in het weeshuis is opgegroeid. Ze heeft nu een gezinnetje met twee kinderen en is kapster. Haar man is taxichauffeur in een huurauto. Ze hebben het niet breed en zoeken naar oplossingen in het opzetten van een eigen salon, om een betere toekomst te krijgen. 

Na dit bezoek gingen we naar Ruiru, het project met de straatkinderen. Het is ongeveer  een uur rijden vanaf het weeshuis.  Ik ging in gesprek met zuster Francisca. Zij is verantwoordelijk voor de voedsel distributie voor kinderen en ouderen die het zelf niet kunnen betalen. Wij ondersteunen haar in haar werk voor maaltijden van 25-30 kinderen , 5 dagen per week . Tijdens de vakantie komen er wel 60 kinderen omdat deze dan de maaltijd die ze normaal op school krijgen moeten missen.

De zusters proberen iedere week 10 ouderen te bezoeken. De zusters geven geen medicatie wanneer dat nodig is, maar geven , waar nodig, wel advies om naar de dokter te gaan. Ouderen zijn vrij van dokterskosten, maar moeten wel zelf de medicijnen betalen. Hier moeten de zusters vaak bijspringen omdat er gewoon geen cent te makken is. Er is geen AOW of pensioen. De zorg komt bij kinderen, kleinkinderen en buren terecht.